Author: Jaspervk


Verschijnt binnenkort: Bonusland

In juni verschijnt bij uitgeverij Querido het boek Bonusland. Van Kuijk smeedde de columns die hij gedurende een jaar vanuit Zweden schreef voor de Volkskrant tot een lopend verhaal, en voegde verdieping en een aantal nieuwe episodes toe. Je volgt Jasper en zijn gezin ‘live’ door het jaar heen, hoe ze alles beleefden: de voorbereidingen, het thuisvoelen en maar ook het afscheid.

Het boek is op dit moment al te reserveren online of bij je lokale boekhandel (die in deze tijden zeker je steun verdient).

Een jaar lang verruilden Jasper van Kuijk, zijn vrouw Ems en hun drie zoons (Acht, Zes en Vier) de Delftse binnenstad voor het Zweedse platteland nabij Karlstad. Zweden: het land van Van Kuijks moeder, zijn bonusland. Ze zagen het als een kans om de Zweedse taal en cultuur beter te leren kennen en de drukte en dynamiek van het leven in de stad achter zich te laten.

Uiterst geestig en liefdevol beschrijft Van Kuijk wat zo’n emigratie behelst. De uitdaging om een heel leven te verplaatsen: het zoeken van een school en een huis, gedoe met autoriteiten als gemeente en belastingdienst, je plek en draai vinden in een gemeenschap. Het romantische idee van een ideaal land waar je wilde aardbeien kunt plukken en elanden in je tuin kunt zien lopen tegenover de realistische, soms minder rooskleurige werkelijkheid.

Bekijk hier het fotodagboek dat Jasper bijhield op Instagram.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Jasper van Kuijk (@jasper_van_kuijk)

Janus op Netflix

Vanaf 1 januari 2021 zal Jaspers vorige show Janus te zien zijn op Netflix.

Met een knipoog naar Janus, de godheid met twee gezichten, bekijkt comedian Jasper van Kuijk de zaken van twee kanten, in een mix van grappen en verhalen.

De show wordt door Netflix gecategoriseerd als politieke en intellectuele comedy, dus u bent gewaarschuwd 😉

Speellijst herfst 2020 online

Daar is ‘ie dan, het beeld voor mijn nieuwe voorstelling ‘Tot Hier en Niet Verder’. Het heerlijke grafisch ontwerp is van Moker Ontwerp en de foto is van de hand van de onvolprezen Frank Ruiter.

Als je op de afbeelding klikt krijg je een grotere versie te zien.

Ondertussen staat ook de voorlopige speellijst voor de try-outs van mijn nieuwe voorstelling, Tot Hier en Niet Verder, online. Het gaat voor nu om de optredens tot en met december 2020. Eind 2020 volgt ook het overzicht van de optredens vanaf januari 2021, door de grote coronashuffle kost het wat meer tijd om dit op orde te krijgen.

Nieuwe voorstelling in theaterseizoen 2020/2021

Ik heb de knoop doorgehakt: mijn tour voor volgend theaterseizoen 2020/2021 gaat door. Ik heb vanaf november 2020 55 voorstellingen staan en ik hoop het meerendeel te kunnen spelen. Door ons verblijf in Zweden ben ik er al een theaterseizoen uit geweest en ik heb er te veel zin om weer een voorstelling te maken om nóg een seizoen over te slaan. Het zou wel eens een raar seizoen kunnen worden, maar ik ga het dus toch doen.

Wil je bericht krijgen wanneer de speellijst – door al het coronagepuzzel wat later dan anders – online komt, meld je dan aan voor mijn optreedalarm.

Fotodagboek Zweden op Instagram

Wil je meekijken met Jaspers verblijf in Zweden, neem dan eens een kijkje op zijn Instagram-account. Daar houdt hij een fotodagboek van hoe het hem en zijn gezin vergaat tijdens hun verblijf daar.

Er is HOOP

Zondag 29 september werd in een afgeladen Paradiso het boek HOOP gepresenteerd, waaraan Jasper een bijdrage mocht leveren.

Het zijn vreemde tijden, met veel zorgwekkende ontwikkelingen op politiek, cultureel, maatschappelijk en ecologisch gebied. Daardoor kijkt Joris Luyendijk voor het eerst in zijn leven niet met onvoorwaardelijk vertrouwen naar de toekomst. Tegelijk weet hij dat er ongekend veel goed gaat in de wereld. Het probleem is alleen dat dit lang niet altijd goed zichtbaar is. Daarom vroeg Luyendijk aan 100 wetenschappers, ondernemers en kunstenaars: ‘Hoe hou jij hoop?’

Dit was Jaspers antwoord.

Woorden

Ik zie meer dan genoeg om hoop van te krijgen. Zo zie ik dat mijn studenten bij de TU Delft steeds minder willen werken voor grote corporate bedrijven die weinig doen aan duurzaamheid. Dit zijn studenten die op hun allereerste dag aan de universiteit de duurzame-ontwikkelingsdoelstellingen van de VN te zien krijgen, met daarbij de vraag: hoe ga jíj hieraan bijdragen? Maar ook van zichzelf steken ze al anders in elkaar dan mijn generatie, die met al onze technische kennis maar al te graag bij banken en grote consultants aan de slag ging. De huidige generatie daarentegen wil werken voor een bedrijf dat maatschappelijk gezien iets toevoegt.

Ook raak ik er opgetogen van als ik van theaterdirecteuren hoor dat bezoekers weer vaker bewust in kleine zalen gaan kijken naar acts die ze nog niet kennen; dat men kennelijk het experiment weer een beetje opzoekt.

En onlangs publiceerde staatssecretaris Knops, verantwoordelijk voor de digitalisering van de overheid, een kamerbrief waarin hij stelt dat alle overheidsdiensten voor iedereen toegankelijk zouden moeten zijn. Je zou verwachten dat de overheid dit altijd al als uitgangspunt had, maar tot nu toe was de praktijk toch vaak dat de burger zich aan moest passen aan de overheid in plaats van andersom. En die houding in combinatie met de digitalisering van overheidsdiensten maakt het gevaar van uitsluiting van kwetsbare groepen nog veel groter. We zijn er nog niet, maar de brief van de staatssecretaris is in ieder geval een begin.

Als ik zeg dat ik van dat alles hoop krijg, dan lieg ik niet. Maar het is ook niet de hele waarheid. Het Fotografiemuseum in Amsterdam vroeg kinderen ooit om te vertellen wat de tentoongestelde foto’s bij hen losmaakten. Een kind schreef bij een foto: ‘Zien is niet geloven, geloven is zien.’ En die anonieme twaalfjarige raakt denk ik wel de kern. Geloof. Hoop die je kunt voelen zónder dat daar concrete aanwijzingen voor zijn. Want hoe fijn de hoop ook is die je krijgt door veranderingen die zich al aftekenen, de hoop die je kunt voelen ook als er geen enkele reden is om die te hebben, die is misschien nog wel belangrijker. Die ene zin die je ook hoop geeft als het uitzichtloos is: ’t Het nog nooit, nog nooit zo donker west, of ’t wer altied wel weer licht.’ van Ede Staal.

Ik ben niet gelovig, maar ik geloof wel dat hoop woont in woorden. In de aanloop naar de midtermverkiezingen in de VS kreeg Beto O’Rourke, de democratische senaatskandidaat voor Texas, tijdens een townhall meeting de vraag hoe hij dacht over zwarte American-footballspelers die, uit protest tegen politiegeweld tegen zwarte burgers, knielden voor het volkslied in plaats van te gaan staan. In het doorgaans dieprepublikeinse Texas, dat sinds 1988 geen democratische senator meer had gekozen, is deze vraag een politiek mijnenveld. Maar O’Rourke wond er geen doekjes om: hij vond dat deze sporters het volste recht hadden dit te doen en legde daarna uit waarom. Met een combinatie van directheid, welbespraaktheid en empathie die je maar zelden ziet. Het filmpje van de bezwete O’Rourke in hemdsmouwen ging viraal. Uiteindelijk verloor hij met slechts twee procentpunt.

Het waren zijn woorden die een vooraf kansloos geachte campagne veranderden in een van de spannendste races bij de senaatsverkiezingen en die een enorme energie losmaakten bij de Democraten.

Eerst komen de woorden, de ideeën, en dan de hoop. En dán pas komen de eerste tekenen van verandering die de hoop bestendigen en vleugels geven. Zoals Robin Williams zei in Dead Poets Society: ‘No matter what anybody tells you, words and ideas can change the world.’ En dat geloof jij ook. Anders had je dit boek niet opgepakt.

* * *

Meer over het boek op de site van de uitgever, Maven Publishing.

Foto: Eva Wertheimer

Janus te streamen en downloaden

De registratie van Jaspers meest recente voorstelling Janus is per vandaag te beluisteren op streaming- en downloaddiensten:

Over Janus

In Janus bekijkt Jasper van Kuijk de zaken rigoureus van twee kanten. Want in onze gepolariseerde wereld lijkt het wel steeds óf-óf, maar het is natuurlijk net zo vaak én-én. Daarom laat Van Kuijk zijn compromisloze nuance los op de actualiteit. Cabaret om bij naar voren te leunen, dat én ergens over gaat én vermaakt.

Boekpresentatie: ‘Ligt het nou aan mij?’

 

Op vrijdagavond 7 juni vindt in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam de boekpresentatie plaats van Jaspers nieuwste boek ‘Ligt het nou aan mij?’. De avond is vrij toegankelijk, maar je moet wél even reserveren.

‘Ligt het nou aan mij?’ Een vraag die we allemaal weleens gesteld hebben terwijl DigiD je wachtwoord blijft weigeren, de televisie lastiger opstart dan de gemiddelde kerncentrale of de kaartautomaat recalcitrant gedrag blijft vertonen… Goed nieuws: het ligt niet aan jou, want het kan beter. Veel beter.

Gebruiksgericht ontwerpen is een ontwerpstroming die ervoor zorgt dat producten en diensten aansluiten bij de wensen en mogelijkheden van gebruikers. Op deze avond krijg je een inzicht in wat gebruiksgericht ontwerpen precies inhoudt, door presentaties over alle relevante principes en de leukste voorbeelden uit de praktijk.

PROGRAMMA

Jasper van Kuijk (Foto: Els Zweerink)

Gebruiksgericht ontwerpen: principes en proces

Jasper van Kuijk geeft je inzicht in de verschillende typen ‘design’ die je zoal tegen kunt komen: als kunst, vormgeving of oplossing. Hij laat zien bij welke stroming gebruiksgericht ontwerpen hoort en wat deze aanpak inhoudt (en waar en waarom het vaak grandioos misgaat).

Een gebruiksvriendelijke GVB-kaartautomaat

Anna Offermans – Fabrique

Hoe maak je een kaartautomaat waarmee alle reizigers in het Amsterdamse OV – nieuwe en ervaren, internationaal en Mokums – ‘als vanzelf’ het juiste kaartje of de juiste informatie vinden? Anna Offermans, User Experience lead bij strategisch interactiebureau Fabrique, laat het zien. Veldonderzoek, gebruikstesten, prototypes, alles komt langs.

Het familiegesprek: samen nadenken over je (financiële) toekomst

Sanne Kistemaker – Muzus

Gebruiksgericht ontwerpen gaat verder dan producten of gebruiksinterfaces. Servicedesignbureau Muzus ontwierp ‘familiegesprekken’, praatpakketten die je uitnodigen om samen met familieleden na te denken over hoe je je gezamenlijke toekomst ziet. Bijvoorbeeld op financieel vlak of qua zorgtaken. Muzus-oprichter en directeur Sanne Kistemaker laat zien hoe ze dat deden met nauwe betrokkenheid van de doelgroep.

Boekuitreiking: Ligt het nou aan mij?

Philippe Remarque (foto: Jiri Buller)

Het eerste exemplaar zal uitgereikt worden aan Philippe Remarque, hoofdredacteur van de Volkskrant. En wellicht zal Remarque ook te verleiden zijn om een parallel te trekken tussen schrijven en gebruiksgericht ontwerpen.

Boek bestellen

‘Ligt het nou aan mij?’ is te reserveren/bestellen bij diverse online boekhandels (bijvoorbeeld Bol, Libris en Bruna) en natuurlijk binnenkort ook te koop bij de boekhandel bij jou in de buurt.

Een jaar naar Zweden

Ik vertrek. Of eigenlijk: ‘we vertrekken’. Ik ga vanaf augustus een jaar met mijn gezin in Zweden wonen. Op het platteland, in een rood-wit huis met een groot weiland voor de deur, een bos erachter en een meer om de hoek. Dat kan omdat ik komend theaterseizoen voor het eerst in negen jaar niet in de theaters sta; door dat ‘sabbatical’ kunnen we er nu met z’n allen een jaar echt tussenuit.

Een van de redenen om naar Zweden te gaan is dat mijn moeder Zweeds is. Hoewel ik niet tweetalig ben opgevoed heb ik tot mijn zestiende wel ongeveer elke zomer in Zweden doorgebracht en er later ook stage gelopen. En ik kom er nog steeds elk jaar. Als je mij vraagt uit welk land ik kom zeg ik Nederland, maar Zweden is mijn ‘bonusland’. Alleen, de laatste keer dat ik er langere tijd achter elkaar verbleef is al weer een tijd geleden. En we hebben drie kleine jongens die we ook kennis willen laten maken met het land en de cultuur.

Ook ben ik ik moe. Best wel moe. Ik heb vele jaren van alles naast elkaar gedaan en met heel veel plezier: cabaretprogramma’s maken, columns in de krant en op de radio, werken als onderzoeker/ontwerper bij de TU, een gezin beginnen, schrijven voor TV, sidekick bij de radio, een liedjesprogramma maken, een huis kopen en dat drie keer verbouwen. Lange tijd was het geen probleem om het allemaal naast elkaar te doen, ik had eigenlijk altijd meer dan genoeg energie. Toen kwam er een tijd dat ik me voorhield dat het allemaal nog wel naast elkaar kon, maar vorig jaar concludeerde ik: eh nee, het gaat niet meer. Ik merk dat ik ook steeds vaker om me heen kijk en denk: waarom is iedereen hier altijd zo druk en gestrest? Waarbij aangetekend dat die drukte natuurlijk minstens zo hard in mijn hoofd zit als om me heen, en dat hoofd gaat natuurlijk gewoon mee naar Zweden.

Maar het is dan ook weer niet zo dat ik dat jaar in Zweden niks ga doen. Iets van rust ja, maar vooral ook rust om ruimte te maken voor nieuwe dingen. Zo ga ik een populairwetenschappelijk boek schrijven over gebruiksgericht ontwerpen. Een lokale universiteit is zo vriendelijk geweest om mij een bureau en een koffiepas aan te bieden zodat ik daar rustig aan dat boek kan gaan zitten. Verder ga ik ook gewoon door met mijn ‘Hoe moeilijk kan het zijn?’-column voor de Volkskrant. En dikke kans dat ik een en ander ga schrijven over wat ik daar meemaak, want schrijven is nu eenmaal mijn overdrukventiel. Lijkt me leuk om iets van een serie columns te schrijven, nu eens niet over ontwerpen, maar over hoe het is om vanuit het stadse Nederland ineens plompverloren een jaar op het Zweedse platteland door te brengen. Waar en hoe die columns zouden verschijnen, dat moet nog vorm krijgen. Ik zie wel.

En verder ga ik in alle rust en vrijheid nadenken over mijn nieuwe cabaretprogramma, dat ik vanaf 2020 ga spelen. Want ik kom terug, ik ben niet van plan om een Bed & Breakfast te beginnen op het Zweedse platteland, daarvoor hou ik teveel van het theater en van alles wat ik in Nederland heb.

Wil je op de hoogte blijven, volg me dan op Twitter, Facebook of Instagram, daar blijf ik zeker het een en ander plaatsen. En als je een mailtje wil krijgen wanneer de speellijst voor mijn nieuwe cabaretprogramma uiteindelijk online komt, dan kun je je inschrijven voor mijn Optreedalarm.

Nieuwe columnbundel: Ligt Het Nou Aan Mij?

Uitgeverij Maven Publishing brengt begin juni een nieuwe bundel uit van Jaspers ‘Hoe moeilijk kan het zijn?’-columns, dit keer onder de titel ‘Ligt het het nou aan mij?‘.

Ligt het nou aan mij is – na ‘Hoe moeilijk kan het zijn?‘ de tweede bundeling van deze populaire columns uit de Volkskrant, met nieuwe (pijnlijk grappige) gebruiksproblemen en heldere analyses. Dit keer zijn de stukken bovendien gerangschikt aan de hand van de plek van de ontwerpen in ons dagelijks leven – zoals thuis, op internet, fietsen, of op vakantie – waardoor een breder beeld ontstaat van de uitdagingen bij het ontwerpen voor die specifieke soort producten of voor die sector. Ook is elke column voorzien van een humoristisch-informatieve illustratie. Dit boek is een toegankelijke kennismaking met de wereld van gebruiksgericht ontwerpen, vergezeld van de nodige grinniks, giechels en opgetrokken wenkbrauwen.

De boekpresentatie van Ligt het nou aan mij? is op 7 juni in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam

Mastodon