Komende editie van Cameretten, die plaatsvindt van 23 tot en met 26 november in Rotterdam, zal gepresenteerd worden door Jasper van Kuijk. Hij heeft de eer om de halve finales in het Oude Luxor en de spetterende finale in een volgepakt nieuwe Luxor met 1450 zielen in goede banen te leiden. Voor Jasper is dit een extra bijzondere ervaring omdat hij in 2010 zelf meedeed aan Cameretten en toen de jury- en publieksprijs mee naar huis mocht nemen.
Op vrijdag 14 oktober is in Pakhuis De Zwijger de boekpresentatie van ‘Hoe moeilijk kan het zijn?’. Onder deze titel fileert Jasper van Kuijk wekelijks denkfouten in hedendaags ontwerpen in de Volkskrant en deze worden nu in boekvorm uitgebracht door Maven Publishing. Jasper zal een aantal columns voorpresenteren (voordragen met beelden) en vertellen over gebruiksgericht ontwerpen, waarna hij het eerste exemplaar zal uitreiken aan Bob Corporaal, manager user experience van Coolblue. Ook zal Bob zijn ervaringen delen over wat er voor nodig is om als bedrijf écht gebruiksgericht te zijn (en niet alleen te zeggen dat je het bent). Ook zal de user experience manager van Coolblue, Bob Corporaal, zijn licht laten schijnen over gebruiksvriendelijk design. Plus: er zal een helpdesk zijn met gerenommeerde ontwerpers van Fabrique, Flex Design en VanBerlo die live jouw foutieve of onlogische producten ter plekke voor je herontwerpen. Viva la revolución!
Toegang tot de presentatie is gratis, maar je moet je wel aanmelden op de site van De Zwijger.
UPDATE: wegens de grote belangstelling is de presentatie verplaatst naar de grote zaal.
Over Hoe Moeilijk Kan Het Zijn?
Of het nu gaat om rookmelders, ov-fietsen, beamers of de stiltecoupé: sommige producten wil je omhelzen en andere het raam uitgooien. Maar hoe komt dat? Het is vaak lastig er de vinger op te leggen; je kunt de kwaliteit van een ontwerp namelijk niet (alleen) beoordelen op het uiterlijk. Eigenlijk zoals je ook een boek niet moet beoordelen op basis van het tekstje achterop.
Met een aanstekelijke mix van ironie en absurdisme verwoordt Jasper van Kuijk de principes, uitdagingen en valkuilen van het creëren van nieuwe producten. Aan de hand van vele herkenbare voorbeelden laat hij zien dat ontwerpen een complexe bezigheid is, waarin men ondanks de beste bedoelingen verrassend vaak kan verdwalen. Maar juist die missers brengen waardevolle inzichten aan het licht en maken dat je meer waardering krijgt voor geslaagde ontwerpen. Met Hoe moeilijk kan het zijn? wijst Van Kuijk de weg naar een gebruiksvriendelijkere, intuïtievere en beter ontworpen wereld.
Over Jasper van Kuijk
Jasper van Kuijk is cabaretier, schrijft wekelijks de column ‘Hoe moeilijk kan het zijn?’ voor de Volkskrant én is universitair docent aan de faculteit Industrieel Ontwerpen van de TU Delft. In 2010 won hij het cabaretfestival Cameretten en twee weken later promoveerde hij op zijn proefschrift over hoe fabrikanten van consumentenelektronica in de praktijk omgaan met gebruiksgemak.
Dit seizoen schrijf Jasper van Kuijk mee aan Koefnoen. Het bekende satirische TV-programma met Paul Groot en Owen Schumacher is inmiddels al weer toe aan het vijftiende seizoen. Jasper schreef onder andere mee aan de onderstaande sketches:
Eenzaamheid
Expeditie Erdogan
Schoon Schip, de tweede avondvullende voorstelling van Jasper van Kuijk is nu te beluisteren op Spotify en verkrijgbaar via iTunes.
In Schoon Schip kruipt van Kuijk in de rol van een gedesillusioneerde zakenman met nog maar één principe: marktwerking. Jasper verweeft op buitengewoon spannende wijze zijn eigen leven met dat van de principeloze zakenman. Het resultaat is een verhaal waarin venijn en vermaak elkaar in hoog tempo afwisselen, doorspekt met fijne liedjes om in te schuilen.
De speellijst voor de reprise van Onder de Streep in theaterseizoen 2016-2017 staat online. Het begint gelijk goed, op 23 september in de Meervaart in Amsterdam. Mocht je het nu nog wat vroeg vinden om te boeken, maar wel willen komen komend seizoen, dan kun je je inschrijven voor mijn Optreedalarm. Dan krijg je drie weken voor ik in de buurt optreed een mailtje.
Op 15 april stond Jasper samen met zijn band op de vijfde editie van TEDxDelft, alwaar ze drie nummers speelden die Jasper voor de gelegenheid naar het Engels had vertaald. Mijn Kant Van De Stad werd My Side of Town, Laat de Liefde werd Love Needs No Reason. Bovenstaand zie je de videoregistratie van het optreden en hier vind je een tekstueel verslag. Jasper was al redelijk bekend met het TEDxDelft podium, want hij was al eens spreekstalmeester van de allereerste editie van TEDxDelft.
Dit artikel verscheen op 8 april 2016 in de Volkskrant.
Ik ben zo iemand van aan de ene kant en aan de andere kant. Aan de ene kant ben ik voor Europese samenwerking. Ik geloof de belofte dat Europese landen door samenwerking een grotere kans maken op de wereldmarkt en dat ‘het Europese project’ de kans op duurzame vrede vergroot. Als je het goed doet.
Maar aan de andere kant ben ik er de laatste tijd niet meer zo van overtuigd dat de EU het goed doet. Ik zie de EU worstelen met een eurocrisis, met een Griekse schuldencrisis, met een vluchtelingencrisis, wat deels zelf gecreëerde problemen zijn. Maar ‘Europa’ kan een aantal dingen doen om mij als ‘in principe voorstander’ van Europese samenwerking binnenboord te houden.
Bedenk levensvatbare oplossingen, ook als dat moeilijk is. Binnengrenzen schrappen en dan tegen Italië, Spanje en Griekenland zeggen dat de grensbewaking van Europa voortaan hun zaak is, je kon op je vingers uittellen dat dat problemen ging geven. Ronduit gênant is het dat alle Europese landen samen niet verder komen dan de Europese grensbewakingsorganisatie Frontex 145 miljoen euro te geven, terwijl Turkije nu 3 miljard krijgt om het mede daardoor ontstane probleem op te lossen.
Het gependel tussen Brussel en Straatsburg staat symbool voor het onvermogen van de EU om voor een logische oplossing te kiezen als er één land dwars ligt
Laat zien dat geen enkel land groter in dan de Unie. Dat bijvoorbeeld Frankrijk en Duitsland ook gewoon leden zijn. Dus zorg dat Frankrijk niet jaar op jaar meer dan 3 procent begrotingstekort kan hebben, terwijl is afgesproken dat dit minder zou moeten zijn. Zorg dat ik niet meer te horen krijg dat in Brussel al lang bekend was dat er gefraudeerd werd met de uitstoot van auto’s, maar dat onder druk van Parijs en Berlijn die signalen werden genegeerd. En laat Engeland misschien maar uit de EU moet stappen als het een nóg grotere uitzondering wil.
Maak een einde aan het doelloze maandelijkse gependel van het Europees Parlement tussen Brussel en Straatsburg, wat jaarlijks 180 miljoen euro, en 19.000 ton CO2 kost. Zelfs de Europarlementariërs zelf willen dit. Dit klinkt als klein bier, maar dit gependel staat symbool voor het onvermogen van de EU om voor een logische oplossing te kiezen als er één land dwars ligt.
Stop maar (even) met groeien. Het is duidelijk dat de EU piept en kraakt. Het is moeilijk om tot gemeenschappelijk gedragen oplossingen te komen. Voormalige Oostblok-staten blijken er soms fundamenteel andere waarden op na te houden dan de rest van de EU. Verschillende landen, waaronder Nederland en Engeland, worden ongemakkelijk van de stromen arbeidsmigranten. Minister Asscher heeft dat terecht aangekaart.
Laat zien dat de voorwaarden die gelden voor toetreding in de EU net zo hard gelden voor handhaving daarbinnen
De EU is in 2007, met de toetreding van Bulgarije en Roemenië, misschien wel iets te snel gegroeid met landen die nog niet bepaald volwassen democratieën en economieën waren. In ieder geval te snel naar de mening van veel van de inwoners van de EU. Het is simpel: ik wil horen dat er nu gewoon even geen landen bij komen. Niet Oekraïne en niet Turkije.
Ik wil ook niet dat de EU naar deze landen toe schermt met een mogelijk lidmaatschap. Nog niet heel lang geleden hoorden we dat we Turkije toch moeilijk een kandidaatlidmaatschap konden onthouden, omdat ze al zo op de goede weg waren. Voor wie zich afvraagt waar de onrust rond het associatieverdrag met de Oekraïne vandaan kwam: van dit soort uitspraken dus.
Het komt Europese politici vast even niet zo goed uit dat ze niet meer kunnen schermen met mogelijke toetreding, omdat ze landen dan geen worst voor kunnen houden om veranderingen te implementeren, maar op deze manier wordt binnen de huidige Unie wel rust gecreëerd.
Zorg dat Polen een volledig functionerende democratie blijft of uit de EU vertrekt. De huidige regering heeft in korte tijd de pers en het Constitutioneel Hof beperkt waardoor de rechtstaat wordt ondermijnd. Laat zien dat de voorwaarden die gelden voor toetreding in de EU net zo hard gelden voor handhaving daarbinnen.
Ik baal van mijn eigen landelijke politici die zich verschuilen achter Europa zodra er slecht nieuws is
Ik ben voor Europa, maar voorlopig wil ik een beter Europa zien voor ik méér Europa wil. Als voor een beter Europa meer samenwerking nodig is, laat mij dan zien waarom en dan kunnen we het daarover hebben. Ik ben daartoe bereid. Maar daar is vertrouwen voor nodig. En in tegenstelling tot wat velen beweren ben ik wél geïnteresseerd in wat er in Europa gebeurd. En ik baal van mijn eigen landelijke politici die zich verschuilen achter Europa zodra er slecht nieuws is.
Als de Unie werk maakt van het bovenstaande, hoef ik bij de volgende Europese verkiezingen niet op te schuiven naar een Eurokritische partij. Daar heb ik totaal geen trek in, maar ik ben druk op zoek naar een manier om politici te laten merken hoe ik over de EU denk. Het referendum vond ik daartoe een oneigenlijk middel, maar ik zit wel met een paar zorgen. Politici kunnen proberen burgers te overtuigen door te schermen met morele plichten, dat Europa een hoger doel dient, dat het licht anders uitgaat, maar ik denk dat ze beter vertrouwen en hoop kunnen geven door deze zorgen weg te nemen.
Afgelopen maandag 8 februari ging in de Stadsschouwburg Utrecht Jasper’s nieuwe programma Onder de Streep in première. Een greep uit de recensies:
‘Van Kuijk laat in een hoog verteltempo veel interessants passeren: steeds slimmere computers, steeds benauwender sociale netwerken, een Japanse vis die dodelijk blijkt bij een foute bereiding en de effecten van via je kind praten in de supermarkt. Uiteindelijk is het is knap hoe Jasper van Kuijk al zijn losse onderwerpen verbindt met zijn angst voor een wereld waarin niets te ontdekken valt.’
‘Van Kuijk heeft bewezen dat hij een boeiend verteller is, een prettig narrige cabaretier met een fijne kritische blik. Bij hem gaat het altijd over de keerzijdes van onze manier van leven en over de consequenties van ons handelen. In dit nieuwe programma is een van zijn interessante invalshoeken dat we bezig zijn alles in ons leven onherstelbaar te verbeteren.’
‘Een schitterend pleidooi voor kennis en onwetendheid. Van Kuijk boort een nieuw genre aan binnen het cabaret, zoals eerder Diederik van Vleuten vanuit de geschiedenis programma’s maakt. Nooit geschreven op de lach, maar altijd op de verwondering, bedoeld om de bezoeker mee te nemen in een nieuwe wereld.’
‘Dat u deze voorstelling van deze talentvolle cabaretier moet gaan zien staat voor mij buiten kijf. Jasper van Kuijk is een verdomd vermakelijk verteller en een interessant cabaretier.’
‘De kracht van de voorstelling zit hem in de herkenbaarheid van de thema´s, zijn sympathieke persoonlijkheid en prettige verteltrant.’
(Fotografie: Jaap Reedijk)
Naar aanleiding van de premiere van Onder de Streep stonden er interviews met Jasper in NRC en het universiteitsblad TU Delta en was hij te gast in het NPOradio4 cultuurprogramma Opium op 4.
Je moet zoeken naar wat niet klopt
„‘Probeer de liefde niet te verklaren. Verklaar de liefde.’ Dat zing ik in mijn voorstelling Onder de streep. Je moet niet alles willen begrijpen. Soms is het wat het is. Ik ben ooit benaderd door een onderzoeker die wilde gaan uitzoeken hoe humor werkt. Sorry, daar ga ik niet aan meedoen. Ik ga me niet medeplichtig maken aan het ontmaskeren van de magie. De liefde kun je verklaren met feromonen en hormonen – nou en? Als je precies weet hoe de liefde werkt, maar je hebt niemand om van te houden, wat heb je daar dan aan?”
Lees het volledige interview met NRC.
De TU weerhoudt me ervan een nachtdier te worden
Waarom ben je dan aan zo’n persoonlijk programma begonnen? De vorige twee waren toch een succes?
“Omdat ik het nog nooit gedaan had. Ik wil alles een keer proberen. En voor het publiek is het wel zo leuk: ze kunnen naar mijn shows blijven komen, omdat het elke keer weer een andere ervaring is.
Lees het volledige interview met TU Delta
Opium op 4
De volledige uitzending waarin Jasper te gast was bij Opium op 4 is hier terug te luisteren.
Dinsdagmiddag, na school.
Op zaterdag werk ik bij de bollenboer, op maandag en woensdag loop ik folders, maar op dinsdag ga ik na school even de stad in.
Dan ga ik naar de V&D, een groot betonnen pand aan de Beatrixstraat in Den Helder. Door de draaideuren naar binnen, langs de restanten van de schoolcampus de kelder in. Naar de muziekafdeling. Me even verlekkeren aan het nieuwste model Walkman en dan naar de CD-singles. Naar de afgeprijsde CD-singles om precies te zijn, want gewone CD-singles kosten 15 gulden per stuk. En voor 2,5 halve single, voor 40 gulden heb je een CD. Daar moest ik een hele dag voor bij de bollenboer werken. Gek eigenlijk, dat er op Internet zo’n weelderige illegale handel in muziek is ontstaan.
De afgeprijsde CD-singles liggen in een grote bak door elkaar. Je hebt ze van 5 gulden of 2 gulden 50.
Regelmatig vis ik iets uit die bak wat ik een keertje op de radio heb gehoord. Niet heel vaak, want dan hadden ze niet in de uitverkoopbak gelegen.
The Hooters: 25 Hours a Day.
Melissa Etheridge: Dance Without Sleeping.
The Pilgrims: Can’t Resist.
Nooit echt bekend geworden, maar vaak wel goed. Het zijn de net-niet hits. En de niet-hits, dat ook.
Ik zie een singletje liggen van De Dijk: ‘Melkboer met de Blues.’
De Dijk.
Op school kent iedereen De Dijk. Of kennen, iedereen heeft ervan gehoord, want De Dijk speelt overal. Lang niet iedereen heeft dat gezien, maar het lijkt wel of iedereen er het gevoel bij heeft van ‘dat is goed.’
‘Melkboer met de Blues.’
De blues. Die ken ik. Ik heb een cassettebandje met daarop John Lee Hooker, BB King, John Hiatt, Muddy Waters, Rory Block. Tot op de dag van vandaag heb ik geen idee hoe ik aan dat bandje ben gekomen, maar het is bingo. De intensiteit en het gevoel dat erin ligt. Dit is totaal anders, onbekend. Maar met al mijn 13 jaar vind ik het mooi.
‘Melkboer met de Blues.’
De Dijk én De Blues. Dat moet dan haast wel een goeie combinatie zijn.
En op dat moment ken ik nog niet het nummer van De Dijk getiteld ‘Uitverkoop’ waarin Van der Lubbe bezingt hoe hij zijn eigen plaat in de uitverkoopbak ziet liggen. Dus me onbewust van de ironie van mijn handeling vis ik het singletje uit de uitverkoopbak.
Eigenlijk op de gok.
Zoals ik zei, soms koop ik singletjes omdat ik ze op de radio gehoord heb, maar soms ook omdat ik de artiest ken, maar het nummer dan toevallig niet. Of omdat de hoes me aanstaat.
Op gok gekochte singles zijn eigenlijk het spannendst, want dan ga je dat thuis voor het eerst opzetten en dán pas blijkt of het een goed bestede 2 gulden 50 zijn geweest.
Ik doe ‘Melkboer met de Blues’ in mijn CD-speler. Van Sony natuurlijk, dat zijn de beste. En losse componenten, niet zo’n nep plastic alles-in-één ding. Dat ik aan die prijzige losse componenten vrij beroerde tweedehands speakers heb hangen doet me verder niks. En het doet Huub ook niks.
Een akoestische gitaar zet in en Huub zingt:
“Is dit 92?” vroeg de melkboer aan de vrouw
Dit is 35 melkman hoe heb ik het nou
Ik loop nog in mijn duster wat is u vroeg vandaag
Dat is voor u een weet mevrouw voor mij is dat de vraag
Zullen niet de eerste nu straks de laatste zijn?
Melkman alles goed met u of doet het ergens pijn?
Oh de pijn is overal mevrouw en veel erger dan bij mij
het rommelt in de verte en het komt alsmaar dichterbij”
Het is 1993, acht jaar voor de opkomst van Fortuyn. 12 jaar voor de opkomst van Wilders. En Huub van der Lubbe verwoordt de onvrede die hij om zich heen ziet:
“We hebben hier alles wat we willen en toch is niemand blij
Het rommelt in de verte en het komt alsmaar dichterbij”
Van der Lubbe bezingt de onvrede, maar ik hoor vooral zijn stem, de bas die invalt, een piano. Elektrische gitaar, dan de blazerssectie. Als een Hollandse Memphis Soul Stew wordt het nummer opgebouwd.
En ik.
Ik denk: het kan dus. De Blues. In het Nederlands.
Fuck.
Ik ben om.
Dankzij De Dijk. En de V&D.