Dialoogteksten, bijvoorbeeld in computerprogramma’s, moeten kort maar duidelijk zijn. ‘Windows wordt geïnstalleerd. Schakel de computer niet uit.’ Je wilt de gebruiker precies die informatie geven die hij of zij nodig heeft en niet meer dan dat, want hoe langer een tekst, des te sneller de gebruiker belangrijke informatie mist. Wat je zegt is belangrijk, maar ook hoe je het zegt: helder en eenduidig, zodat de geselecteerde informatie goed wordt begrepen.
Ik heb zelf onlangs een vrij leuke dialoogtekst mogen schrijven: een geboortekaartje. En dan ga je toch eens kijken wat daar doorgaans zoal op staat. Een korte evaluatie.
‘Zoon (of dochter) van’. Meestal zie je aan de naam wel of het een jongen of meisje is, maar bij een Sanne, Anne of René is het toch geen overbodige luxe, laat staan bij een River, Hayen of Orca. Vaak is het ook een mooi opstapje naar het vermelden van de ouders, dus ik zou zeggen: houden.
Welke maat kleertjes
Een stevige knul had mij meer gezegd dan het gewicht van de baby
Lengte en gewicht. Dat zei mij, zeker in mijn nog kinderloze tijd, helemaal niets. Simpelweg omdat ik niet wist wat een gangbare lengte en gewicht was, laat staan verhouding. ‘Een stevige knul’ had mij meer gezegd. En lengte vermelden is op zichzelf handig, omdat de ontvanger dan weet welke maat kleertjes je voor het kindje zou kunnen kopen.
‘Wilt u vingertjes en teentjes komen tellen? Dan eerst graag even bellen.’ Nederlanders gaan nooit, nooit onaangekondigd ergens langs. Waarom zouden we dat ineens wel doen als er een kind geboren is? Schrappen dus.
Telefoonnummer: dit stamt uit het premobiel tijdperk. Een mobiel nummer verandert niet bij een verhuizing. Het adres wel, dus dat graag vermelden. Is ook handig bij het schrijven van het felicitatiekaartje, dan heb je dat gelijk bij de hand.
Voortaan op geboortekaartjes
Maar een van de belangrijkste vragen waar je als ontvanger van een geboortekaartje toch mee zit is: hoe was de bevalling? Kan je al langskomen of kun je beter even wachten?
Dus voortaan op geboortekaartjes 1) de duur van de bevalling, 2) de pijn op een schaal van één tot tien en 3) het aantal hechtingen. Eventueel nog het aantal gekneusde kootjes in de hand van vader. Dan weten we waar we aan toe zijn.
‘Heel blij zijn wij met…’ Daar gaan we wel vanuit. Het eerste kaartje met ‘onaangenaam verrast zijn wij met…’ moet ik nog krijgen. Maar soms gaat het even niet om wat er begrepen moet worden, maar om wat je wilt zeggen.
Deze column