Ik heb een theeglas gekocht. En dus sta ik een klein prutsstickertje met ‘vaatwasmachinebestendig’ los te peuteren. Servies dat vaatwasmachinebestendig is, heeft na het afbakken een langere afkoeltijd gehad en is daardoor beter bestand tegen de hoge temperaturen van de vaatwasser. Vaatwasmachinebestendig glas barst niet, van vaatwasmachinebestendige borden springt het glazuur niet af. Iets wat bij de introductie van de vaatwasser voor lang niet al het servies gold. Maar inmiddels voelt een sticker met ‘vaatwasmachinebestendig’ alsof je een laptop koopt en er een sticker op zit met ‘inclusief harddisk’.
Vaatwasmachinebestendigheid is een producteigenschap die je niet tevreden maakt als het er wel is, maar wel ontevreden als het er het niet is. Dit worden ook wel ‘hygiënefactoren’ of ‘dissatisfiers’ genoemd. Dat de krant op tijd wordt bezorgd. Dat de remmen van je auto het doen. Dat je in een restaurant een schoon bord krijgt. Dingen waarvan je zegt: ‘Ja, duh, natuurlijk moet dat.’
En zo ga ik er dus van uit dat alles wat ik koop in de vaatwasser kan. Echt alles gaat bij ons in de vaatwasser, tenzij het van hout is of 30 jaar oud en van gietijzer. Voor mij is het onderscheid niet tussen wat wel in de vaatwasser kan en wat niet. Alles gaat in de vaatwasser en sommige dingen gaan dan stuk en andere niet.
Vervangen
‘Vaatwasmachinehandig’ is nou een stickertje waaraan ik best zou willen pulken
Dus kan dat stickertje met ‘vaatwasmachinebestendig’ zo langzamerhand wel vervangen worden door een stickertje met ‘niet-vaatwasmachinebestendig’ voor de uitzonderingsgevallen. Want dát is natuurlijk het scenario dat je moet voorkomen: dat mensen iets in de vaatwasser stoppen wat er niet in kan, want dan gaan er dingen stuk. Als mensen vaatwasmachinebestendige spullen toch met de hand afwassen valt de schade – afgezien van wat verloren tijd – mee.
Overigens, de sticker die ik echt mis is eentje die aangeeft dat spul juist héél goed in de vaatwasser kan. Ik heb stapels van die kopjes die aan de onderkant hol zijn, waardoor er na een wasbeurt net wat water in blijft staan en ik alsnog met een theedoek overal langs moet. Of plastic bakjes, bordjes en bekertjes die niet warm genoeg blijven om droog te wasemen. Ik zou zeggen, producten die dit soort ongemakken niet hebben, bijvoorbeeld omdat ze aan de onderkant wegloopgootjes hebben tegen ophopend water, die krijgen voortaan het label ‘vaatwasmachinehandig’. Dat is nou een stickertje waaraan ik best zou willen pulken.
Deze column verscheen in de Volkskrant op 23 april 2006
Foto: Joanna Bourne