Fijn om weer in Maastricht te zijn. Wat ik zo prettig vind aan deze stad is dat het het omgekeerde is van Llorett de Mar. In Llorett ben je in het buitenland, maar lijkt het alsof je in Nederland bent, in Maastricht ben je in Nederland, maar je waant je in het buitenland. Maastricht voelt internationaal. Kosmopolitisch, bijna.

De stad had onlangs zelfs de primeur van een heuse drielandentrein. Aken-Maastricht-Luik. Klein minpuntje: de drielandentrein reed door twee landen. De Belgen deden op het laatste moment toch niet mee, want de treinstellen voldoen niet aan de nieuwste Europese veiligheidsnorm. Alleen, die norm geldt pas vanaf 2025. Sterk staaltje vooruitkijken van een land waar het gemiddelde nieuwbouwhuis er uitziet alsof het uit de jaren ’50 komt.  Overigens denk ik dat we die Belgen misschien nog kunnen paaien door de naam van het traject aan te passen. Niet Aken-Maastricht-Luik, maar – in navolging van de Vlaamse wielerklassieker – Luik-MaastrichtAken-Luik.

Maastricht loopt voorop qua internationalisering. Terwijl op andere Nederlandse universiteiten de internationalisering pas net is begonnen, lopen aan de Universiteit van Maastricht zal sinds jaar en dag internationale studenten rond. En ook in de stad, of je nou bestelt in het Nederlands, Duits of Frans, iedereen krijgt gewoon zijn zakje wiet. En Fransen met een beetje geluk zelfs acht zakjes. Wiet, huit, snap je ‘m? Nou goed.

Maar waar Maastricht deze prettig Babeliaanse kwaliteit verwelkomt, begint de rest van Nederland zich steeds meer te ergeren aan het toenemende Engels. Snap ik ook wel. Ik werd laatst in een Amsterdamse vestiging van de Zara door de kassamedewerkster aangesproken in het Engels, en praatte dus maar Engels terug, waarna we er na afloop achter kwamen dat we allebei Nederlands waren.

Ook irritant: spuuglelijke anglicismen als ‘massieve demonstraties’. Of dat ‘laag in calorieën’ of ‘laag in suiker’ of wat die kutmarketeers tegenwoordig op hun verpakkingen zitten als ze laag in grammatica zitten. Of het woord ‘oppoppen’. ‘We zien dit fenomeen steeds meer oppoppen.’ Het wordt zelfs gezegd door een nationaal icoon als Lara Rense van het Radio 1 Journaal. Ik zeg: opppoppen de kop indrukken.

Okay, Fair enough, misschien frame ik deze trend als veel te awkard en moet ik gewoon denken YOLO. Sowieso, an sich zijn buitenlandse leenwoorden hier Im Westen Nichts Neues en ook geen Blitzkrieg tegen onze Nederlandse Leitkultur. Au fond is de entree van leenwoorden niet nieuw, ze geven al jaren acte de présence en zijn zeer populair. Dat Nederlands alleen uit Nederlands bestond, das war einmal. En het is echt niet zo dat een hele taal ineens para gaat als we met onze matties een paar nieuwe woorden kweku. Als je een beetje stevig in je patas staat is alles chill. Het maakt een taal inter.

Als het gaat om ontspannen omgaan met internationalisering heeft Maastricht een voorbeeldrol. Hier zijn ze minstens zo hard gericht Europa als op Nederland. En dat is natuurlijk wel de toekomst. Sinds Brexit denkt niemand meer aan Nexit.

Maar toen ineens dacht ik: ja, lekker dan. Daar zit ik dan met mij Nederlandse cabaretteketet. En mijn Nederlandstalige columns. En ik realiseerde me: nee, ik moet niet meer in de weerstand, ik moet zijn als Maastricht, ik moet die internationalisering omarmen. Nederland heeft 17 miljoen inwoners, Europa 741 miljoen. Wat een markt. Ik heb me veel te lang laten beperken.

En dat geldt natuurlijk niet alleen voor mij, maar natuurlijk ook voor Radio EenVandaag. Nederland is te klein voor ons. Kom Suzanne, we pakken die drielandentr… tweelandentrein en we gaan Europa in. Radio EenVandaag wordt Radio OneToday. Radio Unification Aujourd’hui. Radio EinsHeute.
Zie wat er aan de horizon ligt.

So from today on – tout de mon columns – und meine kabaret – será totalmente internacional! – Jag ska visa att Holländsk radio – és holland oszlopok és kabaré – heel Nederland kunnen veroveren.

De afgelopen week bleek uit een onderzoek van de Volkskrantdat tweederde van de kiezers voor rekeningrijden is. Ook rechtse kiezers zijn in meerderheid postief.

De VVD ging als zelfverklaard vroempartij uiteraard over de flos. En dat terwijl op het VVD-partijcongres laatst nog een motie werd aangenomen dat ‘beprijzen naar gebruik’ een flinke bijdrage zou kunnen leveren aan het oplossen van het fileprobleem, dat Nederland jaarlijks 3 miljard euro kost. En aan het halen van de klimaatdoelen.

De ledenvan vroempartij snappen kennelijk beter dan hun eigen kamerfractiedat het niet zo opschiet met dat vroem doen als je vaststaat in de file. En ook de plotselinge klimaatzorgen van de VVD-leden zijn verklaarbaar. Met die klimaatverandering hebben we hier in Nederland straks zomers van 40 graden en een stijgende zeespiegel, en het is best lastig om de 130 aan te tikken op gesmolten asfalt of als de A4 tweeëneenhalve meter onder water staat. Klimaatverandering is het ultieme automobilistje pesten.

Maar het was natuurlijk wel een doortrapte enquête van die verderfelijke linkse Volkskrant. Want in die hele vragenlijst werd nergens het woord kilometerheffingof rekeningrijdengenoemd. In plaats daarvan werd er gezegd: ‘Er bestaat een systeem van wegen- en motorrijtuigenbelasting waarbij je elke maand een vast bedrag betaalt, of een systeem waarbij je 7 cent per kilometer betaalt. Welke heeft uw voorkeur?’

En toen bleek Nederland ineens helemaal niet zo tegen rekeningrijden te zijn. Of nou ja, we zijn wel tegen rekeningrijden, maar niet tegen wat rekeningrijden echt is. We zijn tegen het beeld dat ervan is neergezet.

Logisch ook. Want wat neerkomt op ‘betalen naar gebruik’ heette eerder onder andere tolheffing, rekeningrijden, spitsheffing en kilometerbelasting. Niet echt wervend.

Kilometerbelasting ook. Welke mafkees heeft dat verzonnen? Het woord belasting is namelijk een van de grootste missers ooit in de Nederlandse politiek. Be-LAST-ing. Het énige wat dat woord zegt is dat je er last van hebt.

Negatiever kunnen we het niet maken. Of misschien toch, want de brief waarmee je be-last-ing wordt aangekondigd noemen we dan ook nog een aanslag.

Belasting-aanslag. Nooit is er in Nederland een combinatie van twee negatievere woorden geweest. Met uitzondering misschien van Geer & Goor.

Kijk, ik snap ook wel dat belasting betalen niet leuk is, maar wat je voor die belasting van de overheid terugkrijgt is dat wel. Scholen, wegen, OV, de zorg, defensie, dijken, Maxima, Heel Holland Bakt.

Dus noem het geen belasting, noem het contributie. Contributie voor je lidmaatschap van Nederland. Kijk, als iemand probeert belasting te ontwijken dan denk je ‘ja, dat snap ik wel, ik wil ook minder afdragen’, maar iemand die weigert zijn contributie te betalen voor de voetbalclub, dat is gewoon een lul.

Het punt is: naamgeving doet ertoe. Zeker als je mensen laat betalen. Dus niet zo gek dat die onderzoekers het geen rekeningrijden noemden. Maar goed, dat betekent dus wel dat dat rekeningrijden, ondanks dat een meerderheid van de kiezers ervoor is, er nooit gaat komen.

Want in zo’n enquête kun je de besmette termen weglaten, maar in de debatten in de Tweede Kamer gaan de tegenstanders natuurlijk vol op het orgel. En dan blijft het niet bij rekeningrijden mensen. Dan gaan er termen voorbijkomen als auto-afpakken, forenzen-verneuk-taks, automobilistje pesten, klimaatdrammers en groene Khmer. En dan denken alle kiezers weer ‘ja, nee, hier heb ik geen zin.’ En zijn we weer terug bij af.

Laten we eerlijk zijn, de linkse partijen hebben het nogal laten liggen wat betreft het verkopen van maatregelen die goed zijn voor de mobiliteit en voor het klimaat. Terwijl, zo moeilijk is het niet. Op het spoor bestaat bijvoorbeeld die spitsheffing allang. Alleen is de NS zo slim geweest om het om te draaien: in de trein betaal je niet extra in de spits, maar krijg je korting erbuiten.

Kijk, dan verkoop je het een beetje.

Maar rekeningrijden, dat heet op dit moment officieel ‘Anders betalen voor mobiliteit’. Dat is toch de meest zaaddodende omschrijving van een beleidsinitiatief ooit? Daar krijgt niemand zin van. Als we vanaf morgen niet meer ‘seks’ zeggen, maar ‘uitwisseling van lichaamsvloeistoffen vergezeld van lichamelijk contact, naar alle waarschijnlijkheid afgesloten met een orgasme een van beide deelnemers en als het meezit twee’, dan wordt er voortaan een stuk minder meer geneukt, dat kan ik je wel vertellen.

Seks. Maak rekeningrijden sexy.

Kijk, als je als linkse deugpoliticus toch al een klimaatdrammer wordt genoemd door Duikende Dijkhof en Bukkende Buma, dan kun je net zo goed terugslaan met je eigen termen. Dus niks kilometerbeprijzing, tolheffing of rekeningrijden, maar rij-recht, broem-bundel, rag-regeling, scheurstimulans, doorkachel-contributie, Audi-abonnement, afslag-aftrek of het file-fnuik-forfait.

Krijgt u er al een beetje zin in? Ik wel.

Dames en heren, tot u spreekt een gelehesjesfluisteraar.

Bij de gele hesjes in Frankrijk is al niet helemaal duidelijk waarom men precies boos is, maar in Nederland is het een waar mysterie. De Volkskrant bezocht een protest van de gele hesjes waar ‘genoeg is genoeg’ werd gescandeerd, zonder dat er duidelijk werd wát er dan precies genoeg was. Ja, hét.

Dat vonden de gele hesjes zelf kennelijk ook wat merkwaardig en dus hielden ze in hun facebookgroepen enquêtes om erachter te komen waarover ze dan precies boos zijn. Verhoging van de pensioenleeftijd, te lage belastingen voor rijken, klimaatmaatregelen, de zorg, en de hesjes zijn ook redelijk op leeftijd en wat nostalgisch, dus volgden er ook nog wat ouderwets gezellige xenofobe standpunten over ongebreidelde immigratie, Zwarte Piet en asielzoekers.

Het is wat veel en soms ook ronduit racistisch, maar dat gevoel dat er iets niet klopt, dat deel ik wel. Ik bedoel, kijk gewoon om je heen.

• De werkeloosheid onder middelbaar opgeleiden neemt toe en hun lonen staan stil, want deze banen worden geautomatiseerd of verdwijnen naar het buitenland.
• Bij het failliet van de IJsselmeerziekenhuizen zag ik een moedeloze wethouder die zich terecht afvroeg of alleen mensen in randstad recht hebben op goede zorg.
• Er is een groot tekort aan sociale huurwoningen en ondertussen zijn de prijzen van koopwoningen zo hard gestegen dat mijn studenten aan de TU Delft zeggen: “Joh, de komende 15 jaar kan ik het vergeten om een huis te kopen.”
• Politieagenten lopen op hun tandvlees, rechters en advocaten maken structureel overuren en dus moeten zaken worden geschrapt waarbij nota bene al een dader in beeld is.
• Professionele muzikanten in toporkesten kunnen niet rondkomen zonder bijbaantje als barrista. Je hoort het ze bij het Centrum Werk en Inkomen al zeggen: “Ja, een klarinet heeft veel knoppen en een espressomachine ook.”
• Vandaag adviseerde de onderwijsbond basisscholen vanwege het enorme lerarentekort desnoods maar vierdaagse lesweken te introduceren. Minister van voortgezet onderwijs Slob stelde pasgeleden voor dat docenten ook wel aan twee klassen tegelijk les kunnen geven. Aan de universiteit zijn mijn collega’s moe. Moe en murw.
• Defensie is uitgehold. Ik zeg het niet graag, maar Trump heeft met zijn kritiek dat Nederland niet genoeg bijdraagt aan de Navo natuurlijk gewoon gelijk.
• De kosten van de klimaatmaatregelen tenslotte, die dreigen vooral terecht te komen bij burgers. Het bedrijfsleven wordt ontzien en krijgt zelfs subsidie, want ‘anders verliezen ze hun concurrentiepositie’.

Dat is misschien wat het zo lastig maakt om aan te wijzen wat er niet klopt, want wat er niet klopt is nogal veel.

Maar hoe kan dit toch. We zijn toch een van de meest ontwikkelde landen ter wereld? Onze economie draait als een tierelier, de werkeloosheid is superlaag. Wat zit er dan onder al die problemen? Wat is de gemene deler?

Ongelijkheid.

• 20 jaar geleden verdienden CEO’s in Nederland 48 keer meer dan de gemiddelde werknemer. Inmiddels is dat opgelopen tot 171 keer.
• De rijkste 1% van Nederland bezit ruim een kwart van het totale vermogen.
• De CAO-lonen stijgen, gecorrigeerd voor inflatie, al sinds de jaren tachtig niet meer. Het besteedbaar inkomen van huishoudens staat al veertig jaar stil. En dat terwijl de economie de afgelopen 25 jaar met 40% is gegroeid.
• Het aandeel van ons nationale inkomen dat naar werkenden gaat nam de laatste veertig jaar zo’n twintig procentpunt af.
• Terwijl de vennootschapsbelasting voor bedrijven – u raadt het al – sinds de jaren ’80 werd gehalveerd van bijna 50 procent naar 25 procent.

Waar het op neerkomt is dat de economische groei in Nederland van de afgelopen jaren voor het overgrote deel terecht kwam bij het bedrijfsleven en de rijken.

En dat brengt ons terug bij die xenofobe uitingen. Want de belangrijkste voorspeller voor het succes van rechts-populistische partijen is niet een slecht draaiende economie, is niet het aantal migranten. Rechts-populisten zijn vooral succesvol in goed draaiende economieën met een grote ongelijkheid. Als je ziet dat het met iedereen beter gaat, behalve met jou.

Het enige wat de Tweede Kamer ondertussen deed is een wet aannemen dat Nederland geen belastingparadijs mag worden genoemd. Goed, we zitten hier in de Tweede Kamer, er staat Marechaussee buiten, geachte volksvertegenwoordigers stuur ze maar langs, want ik ga het hier toch zeggen: als Nederland iets is, dan is het wel een belastingparadijs. Als luisteraar kunt u nu ook even naar de videostream op de site van Radio 1 kijken, dan ziet u ook nog mijn opgestoken middelvinger richting de plenaire zaal.

Waar zijn verdomme de politici met een plan?

Een interessante suggestie vond ik dit:

• Verbeter de onderhandelingspositie van werkenden ten opzichte van bedrijven. Meer vakbonden, minder flexwerk, de platformeconomie aan banden en hogere minimumlonen;
• Internationale afspraken zodat bedrijven niet steeds lagere belastingen af kunnen dwingen;
• Meer belasting op hogere inkomens om welvaart eerlijker te verdelen en misschien zelfs de introductie van een basisinkomen.

Van wie deze ideeën zijn? Onder andere van het Internationaal Monetair Fonds en de Rabobank. En die cijfers over de toenemende ongelijkheid? De Volkskrant? De Correspondent? Nee, van de site van dandyblad Quote.

Het lijkt mij dat er inderdaad iets niet klopt als de Quote, het IMF en de Rabobank zich eerder verbaasd afvragen of de rijken niet te rijk zijn en het bedrijfsleven niet te machtig, dan ons eigen kabinet.

Ik heb ook een plan. Ik ben vandaag, voor het eerst van mijn leven, lid geworden van een vakbond. Nog even en ik scandeer ‘genoeg is genoeg’ en misschien ga ik nog wel staken ook. En dan krijg je dus van je vakbond een hesje. Oranje, weliswaar, want geel is misschien niet helemaal mijn kleur, maar toch, een hesje.

Gedoe in de EU over de Italiaanse ‘feestbegroting’. En voor u nu beelden voor zich ziet van een prinsjesdag-achtig koffertje dat op een sfeervol Toscaans plein uit een ketel wordt getrokken door een aantal Bertolli-mama’s, onderwijl toegezongen door Eros Ramazotti: nee. ‘Feestbegroting’ slaat op het feit dat de Italië het begrotingstekort op wil laten lopen, in tegenstelling tot wat eerder is afgesproken met de EU. Voor de goede orde: ze blijven nog steeds netjes binnen de Europese drie-procentsnorm. Nederland staat uiteraard vooraan als er een begrotingsvingertje geheven kan worden, want wij zijn al jaren het braafste jongetje van de klas als het gaat om ons houden aan de EU-norm voor het begrotingstekort.

Overigens doen wij dat niet door te bezuinigen, want in dit land wordt niet bezuinigd. Wij doen dingen ‘beter en slimmer’.

Zo schreef het Ministerie van Volksgezondheid over de verpleeghuiszorg: “Medewerkers kunnen beterworden ingezet. Bijvoorbeeld door werk slimmerte organiseren en gebruik te maken van innovatie.” Goed dat het ministerie de verpleeghuizen hier even op wijst, want de meeste verpleeghuismedewerkers staan natuurlijk elke dag op met de gedachte: “Wat kan ik vandaag eens allemaal dommer en slechter doen?”

Of Aedes, het samenwerkingsverband van woningbouwcorporaties. Dat heeft tegenwoordig een ‘vernieuwingsagenda’ met als ondertitel:slimmer en beter voor elkaar. Nou, dan weet je dat het mis is. En dat klopt: de woningcorporaties hebben van de overheid een enorme verhuurdersheffing op hun nek gekregen.

En dan is er nog het hoger onderwijs. Dat kreeg een ‘doelmatigheidskorting’ opgelegd die volgens Minister Van Engelshoven niet onredelijk is, omdat het onderwijs ‘slimmer en moderner’ kan. Het lijkt mij enigszins gewaagd om als minister uit een kabinet dat vrijwel geen enkele van de doelen uit het regeerakkoord heeft gerealiseerd, uitgerekend tegen hoogleraren te gaan zeggen dat ze dingen slimmer moeten aanpakken.

Als je het zo eens op een rijtje zet is de lijst van dingen die wij in Nederland de afgelopen jaren beter en slimmer gingen doen, eindeloos:

De sociale woningbouw.

Werkeloosheidsuitkeringen.

De jeugdzorg.

Defensie.

Passend onderwijs.

Het persoonsgebonden budget.

De Nationale Politie.

De Voedsel- en Warenautoriteit.

De Belastingdienst.

En wat zei zorgondernemer Loek de Winter ook alweer toen hij het Slotervaart Ziekenhuis overnam: oh ja, dat hij het beter en slimmer ging doen.

Alles dat wij beter en slimmer gaan doen wordt uiteindelijk slechter en daardoor duurder.

Recent hoorde ik dat Defensie er – van onze zeer gewaardeerde minister van Financiën hier – voor het eerst in decennia geld bijgaat krijgen. Geld erbij! De angst sloeg mij om het hart. Als bezuinigen betekent dat je dingen beter en slimmer moet gaan doen, dan kan het niet anders of geld erbij betekent dat je de zaken dommer en slechter gaat aanpakken. Nu is Defensie wel net het departement dat in de afgelopen jaren z’n elitetroepen trainde door deze ‘pang pang’ naar elkaar te laten roepen, en veel dommer en slechter dan dat wordt het niet, maar de staatsecretaris gaat ongetwijfeld een poging wagen.

Het is natuurlijk pure wanhoop. Er moet steeds meer gedaan worden voor hetzelfde geld, of hetzelfde voor minder geld. Maar dan durven we kennelijk niet gewoon te zeggen: mensen, het wordt harder werken, of ‘Sorry, jullie krijgen minder betaald’. Nee, dan gaan we het beter en slimmerdoen.

Ik ben nog even het regeerakkoord van 2017 in gedoken. Het woord bezuiniging staat daar nul keer in. Prettig, zou je zeggen, ware het niet dat er in het document wel 7 keer het woord ‘slimmer’ staat, 60 keer ‘innovatie’ en 87 keer ‘beter’. Ik weet niet hoe u dit interpreteert, maar volgens mij gaan we bezuinigen, alleen heeft het kabinet nog geen idee hoe.

In de crisis in de jaren ’30 investeerde zowel de Nederlandse als de Amerikaanse overheid flink in infrastructuur en andere projecten om hun economieën op gang te houden. En dat werkte volgens economen, maar ja, wat weten die er nou van? Tijdens de financiële crisis deed Amerika dit opnieuw. De autoindustrie in de VS kreeg een stevige financiële injectie, op voorwaarde dat ze hervormden. Want dingen slimmer doen kóst in eerste instantie geld. Nederland investeerde tijdens de crisis alleen in het overeind houden van de financiële sector, die de crisis juist had veroorzaakt. Meer kon niet, want het begrotingstekort mocht niet te ver oplopen – Europese begrotingsnorm tenslotte – dus is alles kapotbezuinigd. Pardon, beter en slimmer gedaan.

Er zijn twee dingen die ik élke ochtend moet doen: gel in mijn haar en poepen. Na beide handelingen moet ik mijn handen wassen en dat zat me heel lang niet lekker. Twee keer handen wassen, dacht ik, dat is niet efficiënt, dat moet toch slimmer en beter kunnen? Alleen kwam ik er na lang experimenteren achter dat als ik én wilde poepen én gel in mijn haar wilde doen en toch maar één keer wilde handen wassen, dat er dan maar twee opties waren: ófwel je smeert gel in je haar met poephanden ofwel je veegt je billen af met gelhanden.

Het punt is, soms kúnnen dingen niet slimmer of beter of efficiënter en moet er gewoon meer tijd of geld bij.

Ik weet ook niet of die Italianen er zo verstandig aan doen om het vrijgekomen geld te gebruiken voor een basisinkomen en vervroegd pensioen, maar ze verdienen in ieder geval een compliment voor niet roepen dat ze het beter en slimmer gaan doen en dat ze weigeren om rond te lopen met poep in hun haar.

De Chinese premier Li Keqiang bracht afgelopen week een bezoek aan ons land. Ik ben altijd bang dat ik zo’n naam verkeerd zeg, want in China komt eerst de achternaam en dan de voornaam. Alleen weten Chinezen ook wel dat we in Europa eerst onze voornaam zeggen en dan onze achternaam. Lijkt mij ook veel logischer, want als het de bedoeling zou zijn om je achternaam als eerste te noemen had een achternaam wel een voornaam geheten. Maar om zich hieraan te passen draaien veel Chinezen als ze in ‘het westen’ zijn, hun voor- en achternaam om. Met als gevolg dat ik nog steeds geen idee heb wat het nou eigenlijk is: premier Li Keqiang, premier Keqiang Li, of misschien zelfs Keqiang Premier Li.

In ieder geval, premier Li of premier Keqiang kwam naar ons land met in zijn kielzog veel Chinese bedrijven en een grote zak geld dus het Nederlandse bedrijfsleven stond er omheen als een basisschoolklas rond een leraar met een zak dropsleutels.

En uitgedeeld werd er. Limburg werd genoemd als locatie voor een megadistributiecentrum van de Chinese webwinkelreus Alibaba en ook werd bekend dat het Nederlandse bedrijf Lithium Werks, dat grote batterijen voor huizen ontwikkelt, samen met een Chinese partner in China een gigafabriek gaat bouwen. Je kunt je wel afvragen hoe dat ‘partnerschap’ uit gaat pakken. Siemens ontwikkelde ooit in een Joint Venture met een Chinees bedrijf hogesnelheidstreinen voor de Chinese markt. Na vijf jaar hadden de Chinezen wel zo’n beetje door hoe die trein werkte, werd Siemens eruit geflikkerd en sloot China zijn markt weer.

China is vastbesloten om in 2025 de meest concurrerende en dynamische kenniseconomie ter wereld zijn op het gebied van ict- en milieutechniek. Het land heeft 800 miljardklaarliggen voor infrastructuur zoals de gewenste handelsroute naar Europa, de Nieuwe Zijderoute. 800 miljard. Voor de goeie orde, dat zijn 267 Noord-Zuidlijnen! Alleen al in de eerste zes maanden van dit jaar kochten Chinezen voor 20 miljard dollar bedrijven op in Europa.

China heeft een plan. En maak je geen illusies, als Europees bedrijf ben je geen partner, maar een middel. Maar ja, die Chinezen die investeren tenminste.

Alleen daar zit wel een prijskaartje aan. In een groot aantal Afrikaanse en Aziatische landen heeft China infrastructuur en zelfs hele steden aangelegd – uiteraard wel allemaal gebouwd door Chinese bedrijven. Daar hebben die landen enorme leningen voor moeten afsluiten die ze waarschijnlijk nooit terug kunnen betalen en China laat niet na om deze landen erop te wijzen dat ze een beetje op hun woorden moeten letten als het bij de VN over China gaat. Anders zouden de afbetalingsvoorwaarden wel eens kunnen wijzigen. Dus, zal Mark Rutte zich straks nog vrij voelen om kritiek te uiten op China als hij weet dat Limburg dan misschien een megadistributiecentrum verliest? Want Alibaba is weliswaar een bedrijf, maar elk Chinees bedrijf is de facto een staatsbedrijf. Een model waar naar verluid zelfs de liberaal Rutte na het debacle met Unilever steeds meer voordelen in begint te zien.

China heeft een plan en bouwt de infrastructuur en koopt de bedrijven en steelt de informatie die het daarvoor nodig heeft.

Onlangs bleek dat in computerservers, bestemd voor Amerikaanse bedrijven en overheidsdiensten en gemaakt door een Chinees-Amerikaans bedrijf, stiekem een spionage-chip was ingebouwd ter grootte van een rijstkorrel. Een rijstkorrel, zo ver is China dus al. Nederland kan dat helemaal niet, een chip ter grootte van een aardappel, dat lukt ons nog net. Zeer waarschijnlijk is de chip is geplaatst door Chinese inlichtingendiensten. Als je dat hoort kijk je toch anders naar het feit dat het netwerk van T-mobile in Nederland wordt geleverd door het Chinese Huawei. En wat te denken van alle iPhones. Made in China.

Je kunt je afvragen of je afhankelijk wilt zijn van een land als China voor investeringen, technologie en infrastructuur.

En natuurlijk, het zal niet zo zijn dat wij hier in Nederland per direct allemaal bespioneerd gaan worden en van de ene op de andere dag geen kritiek meer kunnen hebben op de Chinese regering. Of tenminste, dat dacht ik. Want gisteravond, toen ik deze column bijna had afgetikt op mijn made in China laptop, ontdekte ik dat op mijn – made in China – iPhone ineens alle telefoonnummers waren verdwenen en er nog maar één – nieuw – nummer in stond: dat van het Chinese consulaat. Bij elk ander nummer dat ik probeerde te bellen viel het made in China netwerk van T-mobile uit en kort daarna bleek mijn laptop besmet met een virus en verdwenen er steeds meer bestanden en uiteindelijk stond op mijn scherm de mededeling: BE POSITIVE ABOUT CHINA OR SUFFER CONSEQUENCES. CALL CHINESE CONSULATE.

Dus, beste luisteraars van EenVandaag, het einde van deze column gaat iets anders zijn dan u van mij gewend bent en ik wil de redactie vragen om niet in te grijpen. Daar gaan we.

HEIL DE GROTE LEIDER XI JI PING EN DE VERLICHTE LI KEQIANG! DE INFERIEURE MARK RUTTE MOET BUIGING MAKEN VOOR MACHTIG CHINA DAT EINDELIJK ZIJN VERDIENDE PLEK INNEEMT OP HET WERELDTONEEL. IK BEN ALS CABARETIER EN COLUMNIST ZO ONTZETTEND BLIJ DAT IK HIER DE GELEGENHEID HEB OM DE GROOTSHEID VAN CHINA TE BENADRUKKEN. MIJN NEDERIGE EXCUSES VOOR MIJN SLECHTE GRAPJES DIE IK HEB GEMAAKT OVER DE VOLMAAKTE LI KEQIANG. IN DE TOEKOMST ZAL IK U HIER NIET MEER MEE LASTIG VALLEN, MAAR SLECHTS DE WAARHEID VERTELLEN OVER DE GROTE STAAT CHINA, WIENS INVESTERINGEN EEN ZEGEN EN EEN REDDINGSBOEI ZIJN VOOR DE INFERIEURE EN ZIELTOGENDE NEDERLANDSE ECONOMIE.

Was dit goed zo? Meneer Li? Premier Keqiang? Was dit wat jullie in gedachten hadden? Mag ik dan nu de foto’s van mijn kinderen weer terug? Xièxiè, Xièxiè.

Het is me na afgelopen week volslagen onduidelijk waarom we Prinsjesdag en de Algemene Politieke Beschouwingen het ‘politieke hoogtepunt van het jaar’ noemen.

Het begon er al mee dat de social-content-strategy-meme-media-managervan de VVD had bedacht om Prinsjesdag op te leuken met een filmpje waarin VVD-fractieleden hun prinsjesdagkleding showen. Het resultaat hield het midden tussen een videoclip van Abba en de kostuumserie Pride & Prejudice, dit alles gefilmd door je epileptische tante van 80.

Ha, dacht de social-dialogue-community-manager-content-strategistvan GroenLinks, laten wij dan héél ludiek uit de hoek komen met een tegenfilmpje waarin twee hysterische tieners zogenaamd reageren op het filmpje van de VVD. Nog best snel in elkaar geplakt door GroenLinks, maar sinds de van Obama gejatte speeches, de van de SP-gejatte kantinetour en de van Vincent Bijlo gejatte ode van Jesse Klaver weten we dat je inderdaad bij GroenLinks voor het betere knip- en plakwerk.

Al die partijen met hun ludieke filmpjes, geinige tweetjes en hippe vlogs. Je gaat bijna van terugverlangen naar die ellendige rode roos die de Partij van Arbeid altijd op straat in je handen drukte. Je weet wel, die roos die je niet wilde, maar toch maar aanpakte omdat je het zo zielig vond voor die verregende vrijwilliger, maar dat die vrijwilliger dan vervolgens die roos vast bleef houden zodat ze met je konden praten, waardoor jij je hele handpalm openritste aan de doornen van die roos en naar huis liep en dacht: ‘Goed, PvdA dat wordt het in ieder geval niet.’ Dat gedoe, met die roos, dat is nog altijd beter dan wat we nu online van politieke partijen voor onze kiezen krijgen.

Het kan aan mij liggen, maar het lijkt mij geen goed teken dat we tegenwoordig voor ideeën over de samenleving zijn aangewezen op satirische TV-programma’s, terwijl politieke partijen geinige filmpjes produceren. Dan is er iets serieus misgegaan in de rolverdeling.

Maar de internets en de socials werden gek van de VVD-Groenlinks-filmpjesfittie en zo had niemand het meer over de afschaffing van de dividendbelasting, of over de prinsjesdagpapieren die te laat bij de Raad van State lagen, laat staan dat íemand nog weet wie Stef Blok is. Well playedVVD.

Maar gelukkig, toen kwam de inhoud. Het debat van het jaar, waar de stand van het land wordt opgemaakt en politieke partijen de kans krijgen hun ideeën en visie voor de samenleving te ontvouwen, de Algemene Politieke Beschouwingen. En het was gênant. Klaas Dijkhoff lanceerde een ongrondwettelijk en van de Deense liberalen gekopieerd ghetto-integratie-plan, onder het motto ‘wij van de VVD hebben nooit iets gedaan voor achterstandswijken en dat willen we graag goedmaken door de mensen daar twee keer zo hard te straffen.’

Daarna kregen we nog Wilders die vond dat Kuzu moest oprotten en Kuzu die vond dat Wilders moest oprotten en iets over Pechtolds liefdesleven. Ik wist op een gegeven moment niet meer of ik nou zat te kijken naar de Algemene Politieke Beschouwingen of naar een ruzie over het avondeten in de reality-soap Utopia?

Als dít het hoogtepunt van het politieke jaar was, wat gaat dan in godsnaam het dieptepunt zijn?

Dames en heren politici, deze radio-content-social-burger-community-strategy-managerheeft een verzoekje voor u. Mogen we de Haagse Kaasstolp terug? Ja, ik weet dat we er destijds zelf om gevraagd hebben, dat jullie politici wat meer in contact met burgers zouden komen, maar nu is het mooi geweest.

‘Er zijn twee dingen waar je je respect voor verliest als je ziet hoe ze gemaakt worden en dat zijn worsten en wetten.’ Dit is een uitspraak die vaak wordt toegeschreven aan de Duitse politicus Bischmarck, maar die waarschijnlijk afkomstig is van de Amerikaanse dichter John Godfrey Saxe, hoewel ik begrijp dat Groen Links claimt dat het éigenlijk een uitspraak is van Jesse Klaver.

Maar dit is het, dames en heren politici. Via social media zien we meer van u en uw politieke partijen dan ooit. We hebben een tv-kanaal dat fulltime debatten uitzendt en de politieke pers brengt het hele spel in meer detail in beeld dan ooit. En wat blijkt, van dichtbij bent u gewoon niet te hachelen.

Afgelopen week bleek dat 54% van de bevolking geen vertrouwen heeft in dit kabinet en in de politiek in het algemeen. Gek hè, als politici in het debat van het jaar ongrondwettelijke proefballonnetjes oplaten, ruzie maken en hun energie steken in het produceren van schijtlollige filmpjes. Als politici zichzelf niet meer serieus nemen, waarom zouden wij dat nog doen?

En ik snap wel waarom u het doet. Omdat het werkt. Negatieve aandacht is ook aandacht, dat weten we allemaal sinds die irritante radiospotjes van ‘een IT-bedrijf’. Maar daarmee draagt u allemaal wel bij aan de Incentroficering van de Nederlandse politiek.

Dus die aandacht, die gaan wij burgers weghalen. We gaan u laten merken dat we niet zitten te wachten op nog meer spel, spin en voor de bühne. Daarvoor krijgt u van ons burgers geen likes of retweets meer, maar wij, burgers van Nederland, zullen voortaan op uw ongein reageren met de hashtag #Terugonderjekaasstolp en hashtag #Hupaanhetwerkjij.

Goed, ik weet ook wel, dit gaat natuurlijk niet gebeuren, maar het was een leuk proefballonetje voor op social media tijdens de politieke beschouwingen. Misschien dat ik er nog een schijtlollig filmpje bij maak ook.

Column Radio EenVandaag – 21 september 2018

Column over de migratiecrisis in de EU tijdens Radio EenVandaag op vrijdag 29 juni.

Afgelopen week werd de Nederlandse ‘chapter’ van de Pan-Europese partij ‘Volt’ gepresenteerd. Dat het een chapterwordt genoemd en niet gewoon een afdeling is natuurlijk expres, want internationaal. Persoonlijk ben allang blij dat het geen chapitreof départementis, want ik heb sinds de middelbare school niet meer Frans van enig niveau gesproken, maar die Fransen zien nu met de Brexit weer hun kans schoon om hun taalgebied te vergroten. Als je die hun gang laat gaan is voor je het weet DWDD verplaatst naar TV5 Monde. Maar goed, chapterdus. Engels, daar struggle ik dan mee, ik vind dat niet zo chill maar hey, the world is a global village, en dat soort Engelse termen poppen massief op, dus je bent een beetje een pijn in de aars als je daar tegenwoordig nog over loopt te whinen, dat is zóoooo 1998. Ik bedoel, really.

Ik zat te kijken naar de positieve, progressieve, frisgewassen en welvarende jongeren van Volt en ik bedacht me dat ik zo graag fan zou zijn van de EU. Maar ik ben het niet. Ik kom niet verder dan er niet tegen zijn. De EU is een prachtige droom, maar de praktijk valt vaak zo tegen. Er genoeg mensen – met name mannen – die fantaseren van een trio. En dat is een mooie droom maar in de praktijk is het toch altijd onbeholpen met nét te veel handen en voelt altijd iemand zich tekortgedaan. Als mijn vriendin meeluistert: dit heb ik van horen zeggen.

Mijn gebrek aan enthousiasme zit hem er vooral in dat de EU de laatste jaren zo ontzettend uitblinkt in het verzinnen van slechte oplossingen voor problemen die het zelf heeft veroorzaakt. En je kunt zeggen dat dat een vooruitgang is ten opzichte van de Tweede Wereldoorlog, want toen hadden nog Amerika en Rusland voor om van het ene probleem in het andere te rollen, en inmiddels kunnen we dat helemaal zelf. Hoera. Maar laten we eerlijk zijn, niemand is er beter in dan de EU als het gaat om het negeren van problemen die iedereen aan van verre aan ziet komen. De enige organisatie die daar binnen Europa misschien beter in is, is de Blokker.

De EU begon met de Euro een muntunie zonder dat landen iets te zeggen hebben over elkaars begrotingsciscipline. Resultaat: een financiële crisis rond Griekenland. De EU mengt zich in de persoon van Juncker en Hans van Baalen in de Maidanrevolutie in de Oekraïne, waardoor Rusland over de zeik gaat omdat het geen EU in zijn achtertuin wil. Luister, ik praat niet goed wat Rusland deed, maar als Hans van Baalen morgen met zijn roodaangelopen vollemaansgezicht en een Europese vlag bij mijn achtertuin dingen over de heg gaat staan roeptoeteren trek ik ook een groene overal aan en val ik de Krim binnen. En dan natuurlijk het huidige immigratievraagstuk. Wél de Europese binnengrenzen weg laten vallen, maar geen fatsoenlijke bewaking van de buitengrenzen opzetten.

Alle lidstaten willen wél de voordelen van de EU, maar niet de benodigde investeringen doen of compromissen sluiten. De EU is als een stel dat besluit om te gaan samenwonen, want dan zie je elkaar vaker én met z’n tweeën kun je een groter huis te betalen, maar dat geen van beiden dan enige concessies wil doen aan hoe ze leven. Dus zit je dan uiteindelijk in een woonkamer met twee eettafels, twee zithoeken, twee plafondlampen, twee koffietafels en slaap je beiden nog steeds in je eigen tweepersoonsbed, maar nu boven elkaar in de slaapkamer gemonteerd. Oh ja, en dan heb je nog de Visegrad-landen – Polen, Hongarije, Tsjechië en Slowakije – die een kamer onderhuren in het huis, maar de deur van kamer altijd potdicht houden, alleen van hun kamer komen om mee te eten en af en toe onder de deur door schelden op de huisregels. Welkom in de EU. Wel samen, maar verdomd weinig liefde.

Pas als binnen de EU een probleem dan zó groot is dat negeren écht niet meer kan, dan pas wordt er ingegrepen en komt er een akkoord. Geen oplossing, een akkoord. Want ook het gisteren gepresenteerde migratie-akkoord is geen structurele oplossing. Het cynische is, is dat het immigratieprobleem is inmiddels eigenlijk geen immigratieprobleem meer is, er is een politiek probleem. Het aantal immigranten is gedaald tot een beheersbaar niveau, als je dat netjes verdeelt kunnen landen dat best opvangen. Alleen is het draagvlak voor de opvang van welke hoeveelheid vluchtelingen dan ook de afgelopen jaren weggevaagd door het gevoerde Europese migratiebeleid. Of eigenlijk: door het ontbreken van een Europees migratiebeleid.

En daar zit hem de crux. De EU krijgt weinig voor elkaar vanwege een gebrek aan draagvlak en daardoor ontstaan er nieuwe problemen die het draagvlak verder uithollen. Dát is de vicieuze cirkel waar de EU uit moet komen.

Dat ging er allemaal door me heen terwijl ik keek naar de frisgewassen optimistische jongeren van Volt. Zij houden wel van de EU. Of op z’n minst van Europa en ze zien daarbij de EU als een belangrijk middel. Met een schuin oog naar het verleden is voor veel inwoners van Europa de EU niet meer dan een manier om erger te voorkomen, maar voor deze jongeren is de EU een manier om Europa beter en mooier te maken. Ze hebben in het buitenland gestudeerd of gewerkt, ze werken intensief samen met collega’s door heel Europa. En daardoor hebben ze vertrouwen. Europa hangt momenteel van achterdocht aan elkaar. Als de EU een toekomst wil is vertrouwen de sleutel. En misschien zelfs een beetje liefde. Of zoals de jongens en meisjes van Volt het zouden zeggen: love.

Column van Jasper van Kuijk op Koningsdag 2018, tijdens Radio EenVandaag.

Het koningshuis heeft het tij weer mee. De twijfel over hoe Willem Alexander het zou gaan doen blijkt geweken. Vette nieuwe foto’s van Erwin Olaf en de ene naar de andere columnist bekent dat hij of zij de Oranjes stiekem best wel te hachelen vindt. Zelfs Max Pam, nota bene lid van het republikeins genootschap, heeft zich erbij neergelegd dat het koningshuis – voorlopig – blijft.

De republikeinen benaderen de monarchie volledig rationeel. Steeds weer leggen ze uit wat er niet klopt aan de monarchie.

Het koningshuis is duur: 250 miljoen euro per haar. Volgens het Republikeins genootschap is het zelfs 350 miljoen euro, die doen er 100 miljoen bij op voor het onderhoud van de buitenechtelijke kinderen van Bernard. En nu we het toch hebben over het doorgeven van genen: erfopvolging is belachelijk ondemocratisch. Wat hebben we verder: de ministeriële verantwoordelijkheid waardoor de premier moet verdedigen wat de koning zegt. Onzin. En dan zijn er nog twee prinsen die huisjesmelker en zakenbankier zijn en was er nog iets met de vader van de koningin.

Kortom, het klopt niet.

Nee, natuurlijk klopt het niet. Dat weet ik ook wel. Maar in tegenstelling tot wat republikeinen denken zijn mensen zijn niet rationeel. We eten beschimmelde kaas. We trekken onze hondjes regenkleding aan van Gucci en niemand zegt er wat van. In de Champions League spelen rechtsbacks die in hun eentje meer verdienen dan wat de EU uitgeeft aan de bewaking van de buitengrenzen. En toch kijken we met z’n allen naar die Champions League. Want het klopt niet, maar het is wél leuk om naar te kijken. Net als die Oranjes.

Dat heb je wel vaker, dat het niet klopt en dat het toch lekker wegkijkt. Porno bijvoorbeeld. In de porno-industrie is voor zover ik weet geen sprake is van erfopvolging – of tenminste, dat hoop ik – maar er zijn genoeg dingen aan die niet kloppen. Vrouwonvriendelijk, slechte secundaire arbeidsvoorwaarden en nooit eens een fotoshoot door Erwin Olaf. Maar: porno neemt spanning weg en zorgt daarmee voor stabiliteit in de samenleving. Net als het koningshuis.

Het republikeins genootschap. Iedereen weet dat ze eigenlijk gelijk hebben, maar niemand gaat ze het geven. Omdat ze argumentengebruiken.

Maar het grootste probleem van de republikeinen is: ze zijn niet gezellig, en het koningshuis wel. Als íemand weet hoe je mensen moet vermaken, dan zijn het de Oranjes. Die zijn de overtreffende trap van de Romeinse keizers, die de mensen brood en spelen gaven. Wat doen de Oranjes: koekhappen. Bam, brood én spelen tégelijk. En dat mag je dan wegspoelen met oranjebitter, een drankje dat zo goor is dat we het alleen op Koningsdag tevoorschijn halen en dan doen alsof we het lekker vinden. Want dat is traditie. En traditie is leuk.

Nee, natuurlijk klopt het niet, maar dat is het met dat hele Koningsdag: je doet van alles wat niet klopt, want dat is leuk. In tegenstelling tot republikeinen.

De grootste nachtmerrie die je kan verzinnen is toch dat we straks op aandringen van het republikeins genootschap het Koningshuis eruit mikken en dat we dan in plaats van Koningsdag Republikeinendag moeten gaan vieren. Een feestdag waarop we alleen maar rationele dingen doen die kloppen. We lezen elkaar hardop stukjes voor uit encyclopedieën, maar natuurlijk alleen de gedeeltes die kloppen. We drinken precies twee liter water, want dat is een advies waarvan bewezen is dat het klopt. Verder steken we op republikeinendag natuurlijk netjes onze hand uit als we afslaan met de fiets en we leggen tomaten niet in de koelkast, maar op de fruitschaal, want dan klopt het allemaal weer.

De republikeinen hebben hun argumenten perfect op orde, maar niemand wil het van ze aannemen, omdat het een stel saaie, rationele sneuneuzen zijn. Ja, de monarchie is een volslagen achterhaald concept, maar de Oranjes hebben hun PR veel te goed op orde om ze af te schaffen.

Dus, Republikeins Genootschap, als jullie willen dat het ooit nog wat wordt met die afschaffing van dat koningshuis, dan moeten jullie af van de ratio en vol inzetten op emotie.

Jullie moet de concurrentie aan met Koningsdag. Laat zien dat republikeinen niet alleen kunnen zeggen: dit is een raarfeestje, maar ook waaris dat feestje. Huur de Arena af en hou Sensation – The RG Edition. Ja, want het Republikeins Genootschap het voortaan The RG. En dat klopt niet, maar het bekt wel lekker.

Ga het land in met een glimmend gouden bus met Gordon op het dak, gooi WC’s verder dan dat de koning dat doet, reanimeer Te Land Ter Zee en in De Lucht, hou een pieremachoggeltocht in de grachten en doe eens gek, drink een hele dag biertjes met de mensen in plaats van Rivella Light achter je PC.

En ik hoor nu al een republikein zeggen: wat die jongen daar op de radio zegt, dat is niet logisch, dat klopt niet. Juist, dat is precies waarom het wel eens zou kunnen werken. Leve The RG.

Als je verteld dat je bent opgegroeid in Den Helder kun je meestal rekenen op een meewarige blik. Alsof je anno 2018 nog steeds in een Lada rijdt en daar bovenop net de diagnose terminale cholera hebt gekregen.

“Joh, daar waait het toch altijd?”

“Altijd gedoe daar in de politiek of niet?”

“Was dat niet uitgeroepen tot de lelijkste plek van Nederland?”

“Dat zijn toch die cultuurbarbaren die geen museum van Rob Scholte wilden?”

Maar ja, je het is je thuisstad, dus voor je het weet sta je dan uit te leggen dat het er toch prima opgroeien was. Fijne school, hele zomervakanties op het strand, leuk uitgaan.

En ik zou ook nog kunnen zeggen dat ik sinds ik de stad heb verlaten eigenlijk alleen maar mooier heb zien worden. Dit – laten we eerlijk zijn – ondanks de bestuurlijke tyfuszooi die Den Helder al jaren plaagt. Elke keer als ik er terugkom – mijn vader woont er nog – is de stad weer een stukje mooier. Is ineens die oude klassieke watertoren ontdaan van de lelijke betonlaag, is het kale plein tegenover het station een parkje geworden en zijn winkelstraten opgeknapt.

Maar dat allemaal zeggen heeft weinig zin, want het beeld is al gevormd. Den Helder staat in het illustere rijtje Almere, Delfzijl, Venlo, Medellin en Bagdad. Van die steden waarvan iedereen al een beeld heeft van hoe erg het er wel niet zal zijn. Als Donald Trump Den Helder had gekend had hij het waarschijnlijk een shithole citygenoemd.

Onlangs raakte een verslaggever van Radio 1 in Den Helder verzeild voor een reportage over de transformatie van het Helderse centrum. “Er is wel een hoop te doen hier nog hè?” informeerde de reporter semineutraal. “Nou,” antwoorde de inwoner, “het gaat eigenlijk best wel goed.”

De reporter liet zich niet uit het veld slaan en volhardde in zijn negatieve insteek: “Ja, maar het beeld dat mensen van Den Helder is toch heel anders.”
“Nou, dat zijn dan mensen die hier al heel veel jaren niet zijn geweest, want het gaat goed en steeds beter. We krijgen zelfs andere steden op bezoek die komen kijken hoe wij het hier aanpakken.”

“Oh,” aldus een verbaasde reporter.

Laatst wilde een vriend van mij misschien met zijn familie naar een huisje in Callantsoog en appte mij: “Jasper, jij komt toch uit die hoek, heb je tips voor dingen die we kunnen doen?”

Dus ik stuurde hem wat dingen terug. Tourkanoën op de kanoroute, een bezoekje aan het oude Napoleontische Fort Kijkduin, wandelen door de Donkere Duinen en de Grafelijkheidsduinen, Het Marinemuseum inclusief droogliggende onderzeeboot en verhalen van oud bemanningsleden, Het Reddingmuseum – 2e prijs in de verkiezing leukste uitje van Noord-Holland, fietsen door de duinen met uitzicht op de bollenvelden, even een dagje oversteken naar Texel, een bezoekje aan de prachtige nieuwe schouwburg en daarvoor uit eten bij een van de tentjes op de Oude Rijkswerf. En uiteraard de heerlijke uitgestrekte stranden waar je zelfs op een loeihete zomerdag nog rustig kan liggen.

“Oh,” aldus een verbaasde vriend van mij.

En plotseling realiseerde ik me wat ik aan het doen was.

Den Helder is nu nog mijn geheime bestemming, waar ik een paar keer per jaar in alle rust kan terugkeren. Maar als de rest van Nederland dit ook doorkrijgt is dat natuurlijk afgelopen. Dan is het strand hier straks net zo’n drukke kermis als in Scheveningen en voor je het weet moet je je entréekaartje voor het Reddingmuseum vooruit reserveren in plaats van gewoon lekker binnen te banjeren.

Dus, Heldenaren, Nieuwediepers, jutters en import: stop in godsnaam met het rechtzetten van dat beeld dat mensen hebben. Straks kantelt het imago van de stad en dan is die oase van groen, zon, wind en rust zo naar de klote.

Geachte lezers van buiten Den Helder: blijf weg uit Den Helder. Het is er precies zoals u denkt en alles wat u leest in de krant of hoort op de radio is waar. De mensen zijn ontevreden en stug, politiek gezien is het een rotzooi en het stadhuis lekt. De werkeloosheid is hoog en het IQ laag. Er zijn hier geenweidse stranden, er zijn hier geenleuke restaurantjes, het theater is verschrikkelijk, ik bedoel, ze hebben zelfs ene Jasper van Kuijk staan. En die wind mensen, echt die wind, op Texel is die lekker fris, maar hier in Den Helder is het is geen uitwaaien meer, al je weke delen waaien gewoon van je skelet.

Dus: kom niet hierheen, blijf weg. Gelóóf al die verhalen die u hoort.

Tenslotte nog een oproep aan het gemeentebestuur: verander – voor het te laat is – die nog best wel gelukte citymarketingslogan ‘Den Helder kust de zee’ in iets met minder aantrekkingskracht. Ik zat te denken aan: “Den Helder: blijf weg mensen, blijf hier in godsnaam weg.”